FUJISAWA | Onze reis naar Fujisawa heeft drie ingrediënten waarvan we fan zijn:

  • het is gelegen aan de oceaan
  • het is een populaire plek om de Fuji-san (Mount Fuji) te spotten
  • het is een perfecte basis om het bekendere Kamakura te verkennen.

De oceaan hebben we inderdaad gezien. Het is echter geen geschikt weer voor zonnebaders. Er is een donker zandstrand en ook het water is verre van het turquoise blauw dat we kennen van de eilanden in de Pacific. Ik vrees dat we daar zo verwend zijn met ‘picture perfect’ stranden, dat we nu onrealistische eisen stellen om nog onder de indruk te zijn…
De woelige golven trekken wel vele surfers aan, zelfs met dit donkere weer, wat fijn is om naar te kijken.

‘s Avonds belanden we per ongeluk in een veel te chique restaurant. We zijn er zo goed als alleen. Meer personeel dan gasten dus. De lege eetzaal en de overdreven gedienstigheid, bezorgen me af en toe een ongemakkelijk gevoel. De obers lopen zelfs achterwaarts van onze tafel weg, zodat ze op geen enkel moment met hun rug naar ons toe staan. Dat heb ik bij de Sergio Herman nog niet gezien!

Die Mount Fuji (3776 m), de hoogste berg van Japan, is nergens te bekennen. Ook niet wanneer het ‘s anderendaags ‘s middags helemaal weer opklaart. 🙁 Van op de Sky Tree in Tokyo konden we hem ook al niet spotten, terwijl ze nochtans beloven dat ie tevoorschijn komt bij mooi weer.

Maar de Grote Boeddha (13 m), die spotten we makkelijker dan de hoogste berg! Gewoon de toeristenstroom volgen. 😉 Het beeld in de open lucht heeft iets mystieks. Ik vind het veel meer rust uitademen dan de beelden in donkere tempels. Daar bezoeken we er btw ook nog enkele van. Tot onze voeten weer pijn doen van het lopen!