HIMEJI | Het was eigenlijk de bedoeling om verder te trekken naar Hiroshima, maar dat zullen we even moeten uitstellen, want de ‘Golden Week’ is aangebroken en dat betekent een vakantieweek voor vele Japanners. Resultaat: we kunnen geen enkele verblijfplaats meer vinden in Hiroshima. En er zijn er nochtans veel!
Dus besluiten we om eerst nog twee nachtjes door te brengen in Himeji.
Maar voor het zover is, heb ik Bart beloofd om hem nog even los te laten in het elektro-walhalla BIC Camera. Daar wordt die namelijk zo blij van als een kind in een snoepwinkel. Daar stoot hij op de Google Home Mini. Alleen al het feit dat die in Europa nog niet te verkrijgen is, doet hem watertanden:
B: “Geen twijfel over mogelijk: die moeten we meenemen”
E: “Is dat niet een beetje onnozel, want we hebben al een Homey*?”
B: “Ja maar, Homey staat in de living. Dus als ik die Google Home dan in de slaapkamer zet, dan kan die praten met Homey.”
E: “Aaaaah… want Homey is eenzaam??”
Ik heb al snel door dat het weinig zin heeft om hierover te discussiëren. Dat dat ding nog geen Nederlands begrijpt, en dus daarom bij ons nog niet te verkrijgen is, zal hij later wel ontdekken. 🙂 Ik ben al blij dat hij niet zo’n Japanse WC met knopjes meeneemt, want het lijkt even alsof hij daar ook nog over twijfelt. “Maar die bestel ik dan wel in België.” No kidding.
*Homey = Een home automation systeem in de vorm van een bolletje waar je tegen kan praten. Zo kan je hem bijvoorbeeld vragen om de lampen uit te doen of om de verwarming hoger te zetten.
***
In Himeji klimmen we naar het Engyoji tempelcomplex op Mount Sosha. Hier hebben opnames plaatsgevonden van verschillende films, waaronder ‘The Last Samurai”. Stevig hellingkje! Maar ik heb Tom Cruise geroken, dus we zijn er snel. 😉
Helaas zijn er nog maar weinig sporen van Tom te zien, maar het is het idee dat telt he!
Verder bezoeken we nog het beroemde kasteel van Himeji. Het is meer dan twee uur aanschuiven om binnen te komen. Daar heeft vooral Bart niet veel zin in: “Ik heb al 100 000 tempels en kastelen gezien. Ik vind het wel goed zo.” Dus we zien het kasteel enkel van de buitenkant, maar dat is ook al mooi, hoor!
‘s Avonds gaan we buiten het centrum eten in een sushi restaurant waar niemand een woord Engels spreekt. En helaas ook geen Nederlands, Frans, Spaans of Duits. Dat levert alweer grappige taferelen op wanneer we trachten om iets veggie te bestellen. Maar uiteindelijk is’t gelukt! Begetarian Maki verstaan ze!
No Comments