HIROSHIMA | Bijna alles in Hiroshima draait om de gebeurtenis van 6 augustus 1945: De Amerikanen dropten er de allereerste atoombom. Hoewel het gebruik van een atoombom op geen enkele manier gerechtvaardigd kan worden, wordt de strijdlustige rol van het op macht beluste Japan in deze oorlog niet al te uitgebreid toegelicht. Het waren ook niet bepaald lieverdjesm die Japanners. De gevolgen van deze gebeurtenis waren uiteraard afschuwelijk. Ze weten nog steeds niet met zekerheid hoeveel slachtoffers de bom gemaakt heeft op lange termijn, maar voor het einde van 1945 waren er al zeker 140 000 mensen die het niet meer konden navertellen.

Zowat de hele stad lag plat na het bombardement; wel bleven als bij wonder nog enkele delen van de Industrial Promotion Hall overeind. Hetgeen er van overblijft, noemt men tegenwoordig de Atomic Bomb Dome. Van het gebied errond hebben ze het Peace Memorial Parc gemaakt. Je wordt stil van er in rond te wandelen. Er wordt veel aandacht besteed aan de ‘Peace-boodschap’ en de oproep om de lobby tegen het gebruik van nucleaire wapens te steunen.

Ondanks de zware baggage dat de stad met zich meezeult, is het alles behalve een deprimerende plek. In het PEACE-Café kopen we ticketjes voor een Samurai – Ninja Show. Dat lijkt te beginnen met een traditioneel samurai-verhaal, maar na de pauze ontpoppen die Samurai zich tot een soort rock-boysband met typisch bijbehorende boysband choreografieën. HI-LA-RISCH! Ook dit is Japan.

Een volgende avond wonen we dan weer een Kagura opvoering bij.  Zij brengen een traditioneel verhaal door dans, theater en muziek te combineren. Het is een stuk ingetogener dan de Samurai-bende.

We maken ook nog een daguitstap naar het eiland Miyajima. Wanneer we van de veerboot komen, worden we opgewacht door de vele sikaherten. Die leven normaal wat hogerop in de bergen, maar voederende toeristen zorgen ervoor dat ze in het stadje blijven rondhangen. Jammer, want het is ondertussen al zo ver gekomen dat de beesten spullen uit je rugzak happen en restjes bier zitten te drinken uit achtergelaten blikjes. Het is er wel een plaatje met de mooie tempels, de grote o-torii (poort) in het water en de gezellige straatjes. En de herten completeren dat plaatje.

Omdat het begint te regenen, vluchten we ‘AquaWorld’ in. Daar zien we veel onderwater-wonderen in aquaria die we soms ook in de open oceaan zagen wanneer we nog op de eilanden verbleven. We vinden ze nog steeds mooi! En Bart is vooral fan van de zeeleeuwen-show. 🙂

Het weer is dus niet altijd even mooi in Hiroshima en we zijn in de laatste week van ons avontuur. Dat zorgt ervoor dat we het feit dat we bijna naar huis moeten, iets minder dramatisch beginnen vinden. Hoewel we het hier nog steeds naar onze zin hebben, vinden we het vooruitzicht huiswaarts te keren best fijn. Dan kunnen wij eindelijk nog eens tegen iemand anders een klapke doen. Want vier maanden met slechts één echte gesprekspartner is best lang voor een sociaal aangelegd beestje! (Voor mij dus 🙂 )