NUSA LEMBONGAN | Onze papieren reisgids van net geen 10 jaar oud vertelt ons dat Nusa Lembongan – één van de drie kleine eilandjes ten zuiden van Bali – helemaal nog niet toeristisch is. Het beschrijft lege stranden, weinig accommodaties en geen gemotoriseerd verkeer.

‘PEUT’… die beweringen lijken niet langer te kloppen. Er moet in die 10 jaar tijd veel veranderd zijn, hoewel we, eens gearriveerd in de buurt van ons hotel, wel merken dat het opvallend rustig is.

Nochtans verliep onze aankomst op het eiland redelijk chaotisch.
We moeten van de relatief grote ‘fast boat’ waarmee we van de Gili’s komen, overstappen op een klein ‘platform bootje’. Ik weet niet zo goed hoe ik het anders moet omschrijven. Er zitten echter te veel mensen en zware bagage op het platformpje dat een beetje naar één kant zakt.

Het motertje maakt duidelijk ook be-ZWAAR tegen zoveel overgewicht. Het tuft aan een laag tempo richting het haventje van Nusa Lembongan.
Omdat daar één of andere ceremonie aan de gang is, mogen we er niet aanleggen. De ‘kapitein’ van het platformpje kijkt een beetje hulpeloos en ongerust, nadenkend hoe hij van zijn zware lading verlost geraakt.
Hij vaart dan maar een beetje verder tot we vast komen te zitten. Ik begrijp aan de gebarentaal dat het de bedoeling is dat we het platform afstappen; het water in, tot aan ons middel.
Dat is allemaal niet zo erg, maar hoe hou je je bagage droog??
Het lukt me niet om m’n koffer van zo’n 20 kilogram op m’n hoofd te dragen. Damn, had ik het geweten, dan had ik de inhoud wat beter verdeeld over onze beide koffers. Ik ben al blij dat hier geen beelden van zijn…
Voor de inhoud van de koffer ziet het er best spannend uit. Ergens zit namelijk de camera, e-reader en andere spullen die niet beste vrienden zijn met water.
Gelukkig komt Bartje me net op tijd redden.

Nyepi Laut

We komen niet te weten welke ceremonie er precies aan de gang is, maar zoals alle Hindoe-festiviteiten ziet het er kleurrijk uit.

Mogelijks heeft het wat te maken met de rituelen rond ‘Nyepi Laut’; of zoals ze ons hier laten weten ‘The Silence of the Sea’.
Nyepi Laut valt op de dag na de vierde volle maan van het jaar volgens de Balinese kalender. Het wordt enkel gevierd op de eilandjes Nusa Lemongan, Nusa Ceningan en Nusa Penida.
Op deze dag zijn alle activiteiten die normaliter in of op de zee doorgaan, verboden. Snorkelaars, duikers en surfers… zullen een andere dagactiviteit moeten verzinnen.

De Silence of the Sea is een eerbetoon aan Dewa Baruna, de heerser van de zeeën en oceanen. De heerser wordt een dag rust gegund. Het is ons wel toegelaten om in het hotelzwembad te plonzen. We gaan dan maar gelijk een snorkeltochtje regelen voor ‘s anderendaags.

Manta Bay ≠ Manta Point

Tijdens onze onderhandelingen komen we (dankzij professionele duikers uit Australië) te weten dat er in Manta Bay – waar zowat alle snorkeltochtjes naartoe gaan – helemaal geen manta roggen zitten.
Bummer. Om de manta roggen in hun ‘cleaning station’ te zien, moet je naar Manta Point. Een heel eind verder. Verwarrend!
De Australiërs zijn super blij dat wij er mee naartoe gaan, want voor twee personen willen ze niet naar Manta Point varen.
Wij zelf ook mega content, want zo’n manta rog is wel één van de spectaculairste schepsels die je kan tegenkomen onder water. Of die je kan tegenkomen, tout court. Het is genieten om zoveel giganten onder je te zien, zelfs al lijken ze minder groot dan in Frans-Polynesië en is het water net iets minder helder.

*De foto’s van de roggen hieronder zijn dan ook van onze compagnon van die dag, Gabriel Guzman, met professionele uitrusting. Als je gefascineerd bent door ongeloofelijk mooie beelden van onder water, dan kan je hem volgen op Instagram: check underwater_images.
Ik vind zijn foto’s altijd spectaculair.