Ik neem het terug

NEUSACH (WEIßENSEE) | Nonde nondedju. Nu ‘moeten’ we naar Oostenrijk door die hotelreservatie, terwijl we weten dat het weer daar niet om over naar huis te schrijven is. Mijn humeur lijdt eronder. Hoe dichter we bij onze bestemming komen, hoe bewolkter het wordt en hoe meer de temperatuur zakt.

Er is in eerste instantie geen levende ziel te bekennen aan ons hotelletje, dat ook nog eens serieus gedateerd en overpriced blijkt te zijn. Een beetje mopperend verfrissen we ons op de kamer vooraleer we op zoek gaan naar een late lunch-opportuniteit bij het dorpje aan de oever van de overkant van het meer. En daar verrast Oostenrijk ons al: het trieste weer (en stemming) zijn gekeerd! Een heerlijk zonnetje geeft ons waar we behoefte aan hebben. Op slag terug in m’n nopjes.

De Oostenrijkse Weißensee (niet de Duitse dus) is blijkbaar geen onbekende plaats voor Nederlanders. Ze houden er namelijk de alternatieve 11-stedentocht. Populair bij Nederlanders; dat betekent dat er een paar mooie campings te vinden zijn. Gelukkig is het meer nu niet bedekt met ijs, maar trakteert het ons op fabuleuze blauw- en groentinten. Bart durft het zelfs aan om een ochtendduik te nemen in het frisse bergwater. Respect, maar daar pas ik toch even voor om 7 u ‘s ochtends!
In de omgeving zijn zulke mooie wandelingen dat ik de tijd die we hier verblijven te kort vind.

Ik was fout en mijn niet nader genoemde vriendinnetje met vooroordelen ook: de zomer in Oostenrijk is niet alleen voor ouwe mensen, Decathlon-wijven of geitenwollensokken types. Ofwel heb ik niet in de gaten dat ik tot minstens één van die categoriën behoor, dat kan ook… 😉

(Dit was geen vraag, dus je hoeft hierover niet per se een mening te formuleren.)