TEXEL (WADDENEILANDEN, NL) | Al eerder hadden we het genoegen om enkele Wadden-eilanden te bezoeken. Zowel Vlieland als Ameland wisten meteen m’n hart te veroveren. Daarom vinden we Texel een goed idee om eens met de familie te gaan ontdekken. Een gecombineerd cadeau voor verjaardagen en Kerst, zeg maar.
Dat was gepland in mei, maar er was één of ander virus dat stokken tussen de wielen stak (again). Ook nu is het serieus aanpassen: het vervelendste is dat we met z’n zevenen in cafeetjes en restaurantjes niet bij elkaar mogen zitten, terwijl dat nu net wél mag in België met je eigen bubbel.
Tijdens een welverdiende apero (lange reis ;-)) en een kleine wandeling bespreken we het programma voor de komende dagen. Eén ding is al direct duidelijk: klein eiland, grootse mogelijkheden!
De elektrische fietsen van ‘ons maman’ en Frieda zijn mee, de rest huurt een fiets bij ons hotel. We trappen naar de luchthaven – of eerder ‘vliegplein’ – van Texel. Wij hebben er een vluchtje geboekt om over Texel en Vlieland te vliegen, maar vooral de duo-sprongen lijken er te verkopen als zoete broodjes. Zo’n duo-sprong hebben we al eens gedaan en ik kan u vertellen dat uw tijd om van het landschap te genieten, veel beperkter is dan vanuit zo’n vliegtuigje.
Texel is echt schitterend vanuit de lucht; vooral de vele zeehondjes op de zandbank nabij Vlieland en ‘De Slufter‘. Dat is een door duinen ingesnoerde strandvlakte dat ze ‘een kwelderlandschap’ noemen.
Onze daddy heeft naar eigen zeggen ‘al genoeg gezwoven’ en beslist om niet mee te vliegen. His loss!!
Na ons ‘vluchtig’ avontuur fietsen we nog naar het uiterste punt van het eiland. De vuurtoren aldaar is bijna té fotogeniek. Daar moet ons Bil nog wat van haar onderhandelingstruuken boven halen – én een zielig gezicht trekken – opdat we de toren mogen beklimmen. We hadden namelijk niet op voorhand gereserveerd en dat is een ‘must’ tijdens deze Corona-tijden.
De terugweg naar ons hotel valt niet mee, want Roel is bijna een paar 100 euro lichter omdat die een bruggetje op gaat dat niet betreden mag worden en de wind zit ook nog eens tegen.
‘s Anderendaags ziet het weer er nog bedrukter uit, maar dat houdt ons niet tegen om op zeehondenjacht te gaan! Allee, ik bedoel om ze te spotten he, niet om ze neer te knuppelen 😉
We zitten op een bootje en de Waddenzee is toch wat woeliger dan gedacht. Een paar keer kletsen de golven tot over het bootje, die ervoor zorgen dat we in no-time nat zijn tot op onze onderbroek. De kou vergeten we even wanneer we werkelijk hopen zeehonden spotten. Ze zwemmen, luieren en fikfakken met elkaar en dat is heerlijk om te zien.
Ook heerlijk om te zien zijn de blije gezichtjes van Frieda’tje en Guido’ke wanneer ze de meeuwen mogen voeren. Het regent ondertussen pijpenstelen, maar toch vinden we het hier super tof.
Dus hebben we alvast een Wad-to-do-lijstje voor een volgende keer:
- duinwandelingen maken
- alle strandtenten uittesten
- blokarten (want dat stak Roel en ons papa hun ogen uit)
- de stranden op een horizontale manier verkennen (eventueel met boekje en picknick erbij)
- wadlopen
- paardrijden in de duinen; omdat dat in ons hoofd romantischer is dan allicht in de werkelijkheid. 😉
No Comments